Pewnego dnia Ksiądz Bosko, wchodząc do zakrystii, był świadkiem nieprzyjemnej sceny. Kościelny wymyślał młodego chłopaka od najgorszych, za to, że nie potrafił posłużyć do Mszy. Kapłan natychmiast wstawił się za dzieckiem, którego nawet nie znał.

*

Krótko potem, rozmawiając, dowiedział się o nim więcej. Chłopak nie miał ojca, nie miał matki. Nie potrafił czytać ani pisać. Był całkowicie zagubiony. Jeszcze tego samego dnia Ksiądz Bosko zaoferował mu pomoc. Ale to był dopiero początek. Takich jak ten młody było we Włoszech wielu. Młody kapłan zaczął rozumieć do czego wzywa go Pan Bóg. Postanowił oddać swoje życie służbie młodzieży.

Dziś młodzi ludzie potrzebują pomocy tak samo jak wtedy. A problemy, które napotykają często są znacznie większe. Rozbite rodziny, brak wartości, brak autorytetów, różnego rodzaju używki. Jeśli nie staną na ich drodze ludzie, którzy jak Ksiądz Bosko, pomogą odróżnić co jest czarne a co białe, pogubią się. A ty możesz być tą osobą, która oświetli drogę. Poprzez to co robisz, to co mówisz. Poprzez to, że ci młodzi ludzie nie będą ci obojętni, że starasz się o ich dobro.

*

Czy widzisz młodych, których Pan Bóg postawił na twojej drodze? To mogą być twoi znajomi, wychowankowie, rodzeństwo, dzieci. Bądź dla nich drogowskazem.

Być może były lub są w twoim życiu takie sytuacje, gdzie czyniąc dobro, spotykasz się z niedocenieniem, albo wręcz złym potraktowaniem za to co robisz.

*

Czasem może być to osoba, o której dobro się staramy. Czasem mogą być to ludzie, którzy nawet nie mają z całą sprawą nic wspólnego. Patrzą tylko z boku i rzucają osądy.

Takie postawy mogą brać się z różnych przyczyn. Często jest to zazdrość. Ktoś widząc twoje starania, uważa że sam nigdy by się na nie nie zdobył, więc tworzy sobie teorię, którą będzie próbował podciąć ci skrzydła.
Może brać się to także z niezrozumienia albo niepewności. Osobom poranionym przez życie, często dużo trudniej jest przyjmować dobro i spontanicznie się nim cieszyć.
Cokolwiek jest przyczyną, warto trwać w dobrym. Jeśli masz wątpliwość, czy to co robisz jest słuszne - porozmawiaj ze spowiednikiem, kierownikiem duchowym. A dalej: trwaj. Nie ulegaj przeszkodom. Pan Bóg da Ci łaskę, aby przejść ponad nimi.

*

Czy spotykasz się w swoim życiu z niesprawiedliwym osądzaniem i traktowaniem? Jaka jest twoja odpowiedź? Nie poddawaj się, Pan Bóg ciebie potrzebuje.

Być może patrząc na swoje życie, możesz zauważyć pewne szczególne cele. Coś co pragniesz zdobyć albo osiągnąć. Coś zwyczajnego, co jednak bardzo pochłania twoją uwagę.

*

Czymkolwiek to jest, warto zdać sobie sprawę ile tak naprawdę pochłania to twojej uwagi. Takie zwykłe przyziemne ambicje, mogą być dobre same w sobie, o ile potrafimy je ustawić we właściwym miejscu.

Problem zaczyna się dopiero wtedy, gdy wszystko inne zaczynamy podporządkowywać temu celowi. Nasze życie duchowe, rodzinę, znajomych, inne ważniejsze obowiązki. Jeśli nie nadamy rzeczom właściwych priorytetów, łatwo możemy się pogubić. Możemy osiągnąć coś mało znaczącego kosztem tego, co miało prawdziwe znaczenie. Dlatego dobrze jest zatrzymać się na chwilę i zastanowić: do czego dążę, co jest dla mnie na dzisiaj najważniejsze, a czemu tak naprawdę chcę poświęcać swoją uwagę?

*

Czy coś pochłania dzisiaj szczególnie twoją uwagę? Czy umiesz ustawić to we właściwym miejscu w swoim życiu? Pomyśl o tych, którzy naprawdę zasługują na twój czas.

W życiu duchowym mogą towarzyszyć nam dwa stany: pocieszenia i strapienia duchowego. Ich dobre zrozumienie może bardzo pomóc w postępowaniu za Panem Bogiem.

*

Pocieszenie duchowe przeżywamy wtedy, gdy towarzyszy nam pragnienie służby Panu Bogu, miłości, czynienia dobra. Gdy nasza wiara dochodzi do głosu i szczerze chcemy odpowiadać, na to do czego wzywa nas Duch Święty.
Strapienie duchowe jest przeciwieństwem pocieszenia. Jest to stan, w którym odczuwamy niepokój w związku z różnymi pokusami, przestaje nam zależeć na pełnieniu woli Pana Boga, brak nam miłości, przychodzą różne myśli, które tylko oddalają nas od kontaktu z Jezusem.

Oba te stany powtarzają się na zmianę. Jeśli potrafimy je rozpoznać, możemy także zareagować w odpowiedni sposób. Będąc w pocieszeniu, musimy uzbroić się w pokorę. Ten stan jest łaską, kiedy podążanie za Panem Bogiem generalnie przychodzi łatwiej. Ale w każdej chwili może się skończyć. W trakcie strapienia warto natomiast szczególnie starać się trwać przy dobrych postanowieniach, które podjęliśmy i ich nie odrzucać. Skuteczną bronią przeciw złemu duchowi jest dołożenie tego "trochę więcej" do życia duchowego. Pięć minut dłużej na modlitwie, jakiś bezinteresowny dobry uczynek.

*

Jaki stan ci teraz towarzyszy? Pocieszenia, czy strapienia? Jak chcesz na to odpowiedzieć? Twoja odpowiedź ma znaczenie.

Współcześni Panu Jezusowi ludzie, przez długi czas nie zdawali sobie sprawy z tego, kim On jest. Nie rozpoznawali Go, choć był wśród nich.

*

Podobnie dzieje się często z nami. Pan Bóg przychodzi do nas w różny sposób i przez różnych ludzi.
Poprzez kogoś, kto chce z tobą wspólnie spędzić czas, choć twoje plany może były inne. Przez kogoś, kto potrzebuje twojej przysługi i nie może się w żaden sposób odwdzięczyć. Poprzez kogoś, kto jest niesłusznie oczerniany w towarzystwie i nie może się bronić, bo go nie ma; kogoś, kto potrzebuje, aby się za nim wstawić w dobrej sprawie.

Możesz rozpoznać Pana Jezusa w takich sytuacjach, w tych osobach. Możesz usłyszeć jak do ciebie mówi. Ważne jest, aby nie zignorować tego głosu.

*

Czy umiesz rozpoznać Pana w tych osobach, usłyszeć co do ciebie mówi? Odpowiedz Mu.