Początki Kościoła nie były proste dla tych, którzy pragnęli przyznawać się do Jezusa. Ten, kto w Niego wierzył, musiał liczyć się z tym, że w każdej chwili może zginąć. Prześladowania były okrutne, a mimo to wspólnota chrześcijan rozrastała się w niezwykłym tempie.

*

Ta odwaga pierwszych chrześcijan pozwalała Panu Bogu dokonywać wielkich rzeczy w Kościele, wbrew wszelkim trudnościom.

Dziś Pan Bóg potrzebuje odważnych chrześcijan tak samo jak wtedy, może nawet bardziej. I jest to ogromne wyzwanie, na które możesz odpowiedzieć. Co to znaczy przyznawać się do Jezusa dzisiaj? To znaczy umieć rozmawiać o Bogu z dziećmi, żoną, mężem, tak zwyczajnie, w trakcie codziennych rozmów. Umieć modlić się wspólnie całą rodziną. Pójść na Mszę, może nie tylko w niedzielę. Raczej dzielić się swoim doświadczeniem wiary z innymi, niż starać się ich ustawić. Być gotowym na niezrozumienie, ataki.

*

Św. Szczepan oddał życie za wiarę, nie bał się nawet śmierci, głosząc Pana Jezusa. Czy masz w sobie odwagę aby pójść w jego ślady? Pan Bóg potrzebuje twojego świadectwa wśród ludzi.

Czy zastanawiasz się czasami, jak to jest, że Pan Bóg, przy całej swojej wszechmocy, wybrał dla Swojego Syna stajnie, jako miejsce narodzin? Jezus przychodzi na świat w ubóstwie, bezbronny.

*

Paradoks. Tak jak śpiewamy w kolędzie Bóg się rodzi: ma granice nieskończony.

W te Święta Jezus narodzi się także w Tobie. To jest Jego pragnienie, aby z Tobą być. Ale On się rodzi podobnie jak 2000 lat temu: bezbronny, ubogi, ograniczony. Ograniczony, choć ma ogromne pragnienia co do Ciebie. Chciałby napełnić Twoje życie sensem, radością, błogosławieństwem. Ale jest ograniczony. Może to zrobić tylko, jeśli ty Mu na to pozwolisz. Jeśli przyjmiesz Jego zaproszenie i pozwolisz Mu w sobie wzrastać. Zgodzisz się na to?

*

Już niedługo Jezus narodzi się w tobie po raz kolejny. Pozwól Mu zapanować nad swoim życiem.

Okres przedświąteczny w wielu domach oznacza przygotowania. Robimy zakupy, przygotowujemy prezenty, stroimy choinkę, ozdabiamy dom. Całe mnóstwo różnych czynności, które pochłaniają nas przed Świętami.

*

Wszystko to co robimy jest ważne. Jeszcze ważniejsze jest jednak aby pamiętąć po co. Dlaczego, albo raczej dla Kogo są te wszystkie przygotowania.

Może się zdarzyć tak, że świętowanie stanie się dla nas celem samym w sobie. Prezenty, choinka, kolędy. Narodziny Pana Jezusa są tylko ku temu okazją. Ale w rzeczywistości nie chodzi nam o Niego. Chodzi nam tylko o te chwile radości, relaksu, bycia wolnym od pracy.

Tymczasem w centrum Bożego Narodzenia stoi Jezus. To On jest powodem, dla którego świętujemy. Ważne aby przeżyć ten przedświąteczny czas, pamiętając przede wszystkim o Nim.

*

Jak przeżywasz czas adwentu? Czy jest to dla ciebie przygotowanie do świętowania, czy oczekiwanie na narodziny Pana? Spróbuj znaleźć sposób, by przygotować się duchowo na to Wydarzenie.

Pan Bóg jest w szczególny sposób obecny w historii twojego życia. Właśnie teraz, w okresie adwentu, warto poświęcić trochę czasu na zastanowienie się, w jaki spobób przychodził do twojego życia w przeszłości i jak przychodzi dzisiaj.

*

Pamiętasz na pewno takie sytuacje, w których dotykała cię niemoc. A mimo wszystko udało ci się przez nie przejść. Konflikty, które zostały zażegnane. Jakiś niespodziewany, miły zbieg okoliczności. Ktoś kto o tobie pamiętał.
Czy potrafisz zobaczyć w tym rękę Pana Boga?
A dzisiaj? Może są jacyć ludzie, na których szczególnie możesz polegać. Może przyszła jakaś wyczekiwana zmiana. Albo ktoś się w końcu odezwał. Czy potrafisz zobaczyć w tym interwencję Pana?

*

Pan Bóg przychodził i przychodzi do twojego życia przez cały czas. Łatwo Go przeoczyć, bo On nie krzyczy. Przychodzi w ciszy. Może warto na modlitwie powiedzieć Mu zwyczajne dziękuję.