Kiedyś słyszałem taką myśl, że jeśli przywiążesz motyla do ziemi, to nie ma znaczenia, czy będzie to cienka nitka, czy gruba lina. Dopóki jest przywiązany, nie poleci. Tak jest też czasem z nami. Jeśli pomyślisz, może okaże się, że twoją nitką jest internet, albo może jakieś towarzystwo, albo może jakiś program w telewizji, który stał się dla ciebie już tak ważny, że nie potrafisz z niego zrezygnować nawet, gdy sytuacja naprawdę tego wymaga.

*

Cokolwiek widzisz w swoim życiu, co by było taką cienką nitką, albo może grubą liną - nie pozwól by cię zatrzymywało! Nie pozwól, aby powstrzymało cię to od uniesienia się, w górę, ku Bogu. Nie pozwól, aby powstrzymało cię to od stania się prawdziwym tobą, tak na 100%. Tak jak Pan Bóg cię stworzył.

*

Co ciebie dziś zatrzymuje? Czy jest to nitka, czy lina? A może jakieś więzy? A jeśli nie wiesz, czy coś takiego jest w ogóle w twoim życiu, może zastanów się nad tym? Co możesz zrobić, aby to przeciąć?

Co o sobie sądzisz? Jak siebie widzisz? Jesteś raczej dobrą osobą, czy złą? Raczej można na ciebie liczyć, czy zawodzisz? Raczej interesują cię ludzie dookoła, czy zależy ci tylko na sobie? Starasz się podporządkować innym, czy innych sobie? A może jeszcze inaczej?

*

Pamiętam jak kiedyś na jednej z katechez ksiądz zadał nam takie pytanie: Kto z was uważa, że może być święty? Oczywiście praktycznie nikt nie podniósł ręki. Ksiądz uśmiechnął się i zaczął tłumaczyć.

*

Świętość, czy bycie dobrym: bratem/siostrą/ojem/matką/współbratem/etc. - to wszystko nie jest czymś niemożliwym. To jest coś, na co nas stać. Więcej, to jest coś, po co nas Pan Bóg stworzył.

Jeśli zawsze myślisz o sobie, że nie stać cię na dobro, to naturalnie przyjmujesz taką postawę.
Po co próbować być dobrym. Nie jestem taki i tyle. To samo ze świętością.
I więcej: gdy tak sądzisz o sobie, inni też tak będą o tobie myśleć. Bo w końcu kto może wiedzieć więcej o tobie niż właśnie ty! takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą (Mt 7,2).

Świętość to coś na co cię stać. Do tego Pan Bóg cię stworzył. Nie osądzaj siebie inaczej.

Z dawaniem to jest tak, że przeważnie nie przychodzi łatwo. Pół biedy gdy chodzi o różnego rodzaju rzeczy. Odstąpić bratu komputer na pół godziny, pożyczyć komuś książkę, do której akurat chcesz zajrzeć, czy wrzucić kilka drobniaków do puszki na jakiś cel charytatywny. To pół biedy.

Gdy na scenę wchodzą ludzie, bycie hojnym staje się dużo bardziej wymagające. Poświęcić komuś pół godziny swojego wolnego czasu (gdy wiesz, że dużo wolnego czasu dziś nie będzie), spędzić z kimś trochę czasu starając się bardziej słuchać niż mówić, pomóc komuś gdy akurat w telewizji leci ulubiony mecz. Ofiarowanie ludziom czasu przychodzi nieraz jeszcze trudniej.

*

Dużo się mówi dzisiaj o asertywności. Tak dużo, że nieraz na same słowa czy możesz coś dla mnie zrobić automatycznie do głowy przychodzi nie. Nie ważne czy tak naprawdę możesz to zrobić, trzeba być asertywnym.

A tymczasem Jezus mówi: Temu kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi (Mt 5,40-42)

Chyba za rzadko zastanawiamy się, przed powiedzeniem nie.

*

Czy łatwo przychodzi ci mówić nie? Czy zastanawiasz się nad tym, czy faktycznie możesz komuś pomóc, albo zwyczajnie ofiarować swój czas? Czy potrafisz ofiarować swój czas każdemu, czy tylko wybranym?

Każdy z nas niesie ze sobą swoje radości i swoje smutki. Czasem mamy tendencję być przewrażliwieni na punkcie tych drugich. Nie doceniamy wszelkiego dobra, którego Pan nam udziela poprzez nasz dom, naszych Rodziców, bliskich, przyjaciół. Wiele rzeczy bierzemy za standard, zapominając jak wiele dostaliśmy i dostajemy. Naprawdę mamy za co być wdzięczni Bogu.

Ale czasem rzeczywiście jest tak, że coś może nas przygniatać do ziemi. Choroba, jakieś niepowodzenie, albo nadmiar obowiązków, nauki. Egzaminy, koniec roku, sesja. A może coś w domu, może z kimś nie możemy się znów dogadać. Cokolwiek by to nie było, może nas łatwo uziemnić.

Chyba w takich momentach, słowa Jezusa z kazania na górze mogą mieć dla nas szczególnie wyjątkową wymowę. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni (Mt 5,4). Cokolwiek próbuje cię dzisiaj uziemnić, wiedz że Pan jest z tobą i błogosławi ci, właśnie ze względu na trudność przez którą możesz przechodzić.

*

Czy widzisz dzisiaj, za co możesz dziękować Bogu w codzienności? Czy widzisz, że On towarzyszy ci także w trudnych chwilach? Jesteśmy tylko ludźmi, ale czasem mamy o sobie takie mniemanie, że chciałoby się powiedzieć aż ludźmi. Nie bój się prosić Go o pomoc. Gdziekolwiek tego potrzebujesz.